Gmina Gorlice jest kolebką przemysłu naftowego. „Olej skalny” pochodzący z naturalnych wycieków wykorzystywany był w medycynie ludowej i do smarowania osi wozów. Początkowo czerpano ropę z „kopanek”, następnie zaczęto ją wydobywać przez pompowanie. Powstały kopalnie i w krajobrazie pojawiły się malownicze szyby i kiwony. Złoża ropy eksploatowane były w Kobylance, Dominikowicach, Ropicy Polskiej i Szymbarku.
W 1853 r. do Gorlic przyjechał Ignacy Łukasiewicz i podjął pracę w aptece, w obecnym ratuszu. W czasie wolnym prowadził nieustanne badania i eksperymenty z ropą i lampą naftową. W wyniku tych prac w 1854 r. po raz pierwszy w świecie – w Gorlicach, przy skrzyżowaniu ulic Kościuszki i Węgierskiej została zapalona uliczna lampa naftowa. O wydarzeniach tych szeroko informowała prasa, która ogłosiła Gorlice i okolice jako centrum nowo powstałej gałęzi przemysłu z największymi zasobami ropy naftowej w całej monarchii austro-węgierskiej.
Jan Józef Ignacy Łukasiewicz – polski farmaceuta i przedsiębiorca, założyciel pierwszej na świecie kopalni ropy naftowej, wynalazca lampy naftowej, pionier przemysłu naftowego w Europie.
W latach 1868–1881 Łukasiewicz zainicjował powstanie kilku kopalni nafty w Beskidzie Dukielskim (Ropianka, Wilsznia, Smereczne) i w Gorlickiem (Ropa, Wójtowa), w Bóbrce oraz otworzył leczniczy zakład kąpielowy jodowo-bromowy, w Chorkówce kaplicę dla miejscowej ludności, a w miejscowości Zręcin (pod Chorkówką) ufundował ze swoim wspólnikiem Klobassą kościół w stylu neogotyckim. Pod koniec życia został wybrany do Sejmu Galicyjskiego. W międzyczasie, w roku 1873 papież Pius IX za działalność charytatywną nadał mu tytuł Szambelana Papieskiego i odznaczył go Orderem Św. Grzegorza. W roku 1877 zorganizował we Lwowie kongres naftowy oraz utworzył w GorlicachKrajowe Towarzystwo Naftowe. W latach 1880–1881 pełnił funkcję pierwszego prezesa Towarzystwa[6]. Zmarł 7 stycznia 1882 roku w wyniku ciężkiego zapalenia płuc. Został pochowany na cmentarzu w Zręcinie.
W Ropki 